afteremptyhours

jueves, 27 de mayo de 2010

ROSALIA, POETA INMORTAL


CANTARES GALLEGOS.

I
Has de cantar,
meniña gaitera;
has de cantar,
que me morro de pena.
Canta, meniña,
na beira da fonte;
canta,daréiche
boliños do pote.
Canta, meniña,
con brando compás,
daréiche unha proia
da pedra do lar.
Papiñas con leite
tamén che daréi;
sopiñas con viño,
torrexas con mel.
Patacas asadas
con sal e vinagre,
que saben a noces.
¡Que ricas que saben!
¡Que feira, rapaza,
si cantas faremos...!
Festiña por fora,
festiña por dentro.
Canta, si queres,
rapaza do demo;
canta, si queres;
daréiche un mantelo.
Canta, si queres,
na lengua que eu falo.
Daréiche un mantelo.
Daréiche un refaixo.
Co son da gaitiña,
co son da pandeira,
che pido que cantes,
rapaza morena.
Co son da gaitiña,
co son do tambor,
che pido que cantes,
meniña, por Dios.

sábado, 15 de mayo de 2010

Uxío Novoneyra - Porta Xorda 1966


Día das Letras Galegas
UXIO NOVONEIRA
PORTA xorda cravada a forza que o pulo sabe!
Dente puño teso a premer valeiro!
Cando volva o vento
Serás ti Libertá ou soamente abalar de árbores?
Rota a corda que tempera a forza do sino
Un pobo enteiro rébrese no tempo
Folga Xeral contra da Historia.
Compría agouxarse en calquer ichó
Mais seguín fora a xistra
Velando norde estrela longa brillo atuido.
Alguén chama. Alguén agarda
Corazón tente
Sostén a gran nembranza.


.

viernes, 14 de mayo de 2010

Milladoiro - Inés



A Quinta das lágrimas - La historia de un gran amor

Basado en la vida de Inés de Castro, una noble gallega que acompaño como dama a la futura reina de Portugal. El heredero al trono, el infante Don Pedro puso sus ojos en ella y la hizo su amante. Vivieron una apasionada historia de amor y de su unión nacieron varios hijos.
Muerta la futura reina, el infante la desposo dándole legalidad a su unión con ella. Pero la nobleza, enemiga de la casa de Castro, urdió un plan para que Inés fuese asesinada.
El rey, aprovechando un día en que el infante Pedro había organizado una cacería, se dirigió secretamente al Monasterio de Santa Clara, próximo a la “Quinta das lágrimas” en Coímbra. Cuando Inés supo la llegada de su suegro el rey y sus intenciones, se rodeó de sus hijos y salió a esperar al monarca, a quien supo conmover con lágrimas y súplicas. Se marchaba ya el rey, cuando algunos caballeros que con él iban entraron donde estaba Inés matandola a puñaladas.
Cuenta la leyenda que la venganza de Don Pedro fue terrible.
Al ocupar el trono portugués, mandó exhumar el cadáver de Inés, la sentó en el trono y la hizo coronar obligando a los cortesanos a que le rindieran los honores debidos a una reina.
Suntuosos fueron los funerales que se hicieron a Inés; su cuerpo fue depositado en Alcobaça en una tumba de mármol blanco, con una efigie coronada que Pedro había hecho preparar de antemano, cerca de la cual hizo erigir su propia sepultura. Dispuso que los catafalcos se tocaran los pies pues quería que el día de la resurrección, al levantarse, su primera imagen a contemplar fuera la de Inés.

No mar tanta tormenta e tanto dano
tantas veces a morte apercibida
Na terra tanta guerra, tanto engano
Tanta necesidade aborrecida
Onde pode acolher-se um fraco humano
Onde tera segura a curta vida
Que nao se arme e indigne o Ceu sereno
Contra un bicho da terra tao pequeno?
......
Estabas, linda Inés, posta em sossego
De teus anos colhendo doce fruto,
Naquele engano da alma, ledo e cego,
Que a fortuna nao deixa durar muito
Nos sudosos campos do Mondego,
De teus fermosos olhos nunca enxuto
Aos montes ensinando e as ervinhas
O nome que no peito escrito tiñas.

Aconteceu da misera e mesquinha
Que despois de morta foi Rainha

(Luis de Camoes)

Elucubraciones de un Caracol

La oportunidad de abrir una ventana al mundo y desde ella conocer, comprender y compartir las costumbres de otras gentes.
La suerte de poder hacer nuevos amigos y vivir experiencias diferentes.
La ventaja de tener toda la información al alcance de un botón.
Pero así mismo la prudencia de saber que no todo son ventajas en este medio.
Que bajo su cara atractiva se esconde también todo lo malo que el ser humano da de si.
Paginas pornográficas y violentas al alcance de mentes inmaduras, redes de pederastia que utilizan este medio para distribuir su ignominia.
Gente sin escrúpulos que utiliza sus conocimientos para ahondar en la vida de los demás, en la violencia, en las miserias, en el sufrimiento ajeno y en la desprotección de la gente que actúa confiadamente.
Tenemos que aprender una vez más de la decepción que produce ver como toda ventaja se convierte a la vez en desventaja a raíz de la mala utilización que hacen de este medio mentes pervertidas y sin respeto.
Quedemonos con lo positivo y seamos cautos y cuidadosos a la hora de entrar en el ciberespacio.

El bosque encantado

Fotos

¿Que hago yo aqui?


Bien, me planteo esta pregunta ...y creo que la única respuesta que consigo darme es esta...

Creo en la comunicación, en la colaboración entre seres humanos, en que la unión hace la fuerza, en un mundo siempre mejorable...en todas esas cosas que normalmente se consideran utopías pero que sin ellas la vida seria una solitaria tortura.

Vivimos en grupos, en comunidades, en sociedad...no estamos solos aunque muchos pretendan aislarse. Y supongo que de esa inquietud por compartir, por cooperar, por ser consciente de que soy una diminuta parte de un todo, nace la inquietud de decir..¡¡¡ehhhh, que estoy aquí¡¡¡.

Tengo la necesidad de comunicar aquello que me inquieta, aquello que me gusta, lo que considero injusto y lo que me parece digno de admiración, así que si alguien capaz de soportarme...lea este modesto blog.

Gracias,

Mumsab.